10.5 C
Poznań
niedziela, 13 października, 2024
spot_img

Historia Szkół Urszulańskich w Poznaniu

POCZĄTKI. 1857 - 1875

1857 –  Poznań jest miejscem założenia pierwszego klasztoru sióstr  urszulanek na ziemiach polskich. Siostry przybyły tutaj z niemieckiego wówczas Wrocławia , na prośbę duchowieństwa i rodzin wielkopolskich. Natychmiast po przybyciu  otworzyły w Poznaniu w  niewielkim domu przy ul. Szewskiej 15, gimnazjum i szkołę elementarną dla dziewcząt, w których językiem nauczania był język polski., a w 1959 rozpoczęły prowadzenie rocznego kursu tzw. Selekty, przygotowującej dziewczęta do państwowego egzaminu nauczycielskiego.
1871 –  Szybki rozwój prowadzonych dzieł, zmusił siostry do przeniesienia klasztoru i szkół na
ul. Młyńską 21 (ob.10,11,11a). Do roku 1875 szkołę elementarną ukończyło ok. 2000 uczennic, ok. 1000 – szkołę wyższą, a egzamin nauczycielski złożyły 222 osoby.
1875 – 1877 – Kres owocnej działalności położyła antykatolicka i antypolska działalność Kulturkampfu.Urszulanki szykanowane za wychowywanie młodzieży w duchu katolickim i polskim, musiały opuścić placówki w Poznaniu (w 1875) i Gnieźnie (w 1877 ). Przyjazne warunki do pełnienia swej misji znalazły w miastach Galicji – w Krakowie i Tarnowie.
M. Bernarda Morawska założycielka 
domu w Poznaniu w gronie uczennic
Gmach szkolny przy ul. Młyńskiej

POWRÓT. 1919 - 1945

1919  – W 1918 roku Polska odzyskała niepodległość. W  rok później siostry urszulanki ponownie podjęły pracę w wolnym Poznaniu. Nabyły domy przy ul. Spornej 6 i 5 i otworzyły   pięć oddziałów ośmioklasowej szkoły realnej, zmienionej w 1920 roku  na  gimnazjum humanistyczne.
1922 – 1923 – Wobec wielkiego napływu uczennic podjęto decyzję o budowie nowej  szkoły przy Wałach Leszczyńskiego ( ob.  al. Niepodległości). Prace rozpoczęły się w 1922  roku. Inwestycję w dużej mierze wspierali finansowo mieszkańcy Poznania. We wrześniu 1923 r. gmach został poświęcony przez kard. Edmunda Dalbora i oddany do użytku kilkuset uczennicom.
1931 – 1939  – Kiedy liczba uczennic doszła do 580,  zaistniała konieczność rozbudowy szkoły o budynek internatu. W 1931 założono fundamenty, a we wrześniu 1932 roku można było ulokować już pierwsze pensjonarki.
Owocną działalność szkół przerwał wybuch wojny.  Niemcy przeznaczyli budynki na biura gestapo i hotel dla SS-manów. Siostry,  nauczyciele i wiele uczennic dzieliło los wysiedlonych i prześladowanych, padło ofiara walk lub obozów koncentracyjnych. Dwie postaci związane z poznańską szkołą zostały w 1999 roku włączone przez papieża Jana Pawła II w poczet błogosławionych męczenników II wojny światowej, są to :
bł. Alojzy Liguda SVD (†Dachau,1942) – katecheta i duszpasterz szkoły
bł. Natalia Tułasiewicz (†Ravensbrück,1945) – uczennica a następnie nauczycielka języka polskiego w urszulańskim gimnazjum,
Klasztor sióstr urszulanek i 
do roku 1923 szkoła przy ul. Spornej

DRUGI POWRÓT. 1945 - 1962

1945 – 1952 –  Już 14 kwietnia 1945, urszulanki wznowiły nauczanie. Zajęcia  odbywały się  w w domu przy ul. Spornej  6, gdyż zbombardowane przez Niemców budynki szkolne nie nadawały się do użytku. W skromnych warunkach lokalowych  naukę na poziomie  gimnazjum i liceum pobierało ponad 400 uczennic, a w przedszkolu 60 dzieci.
Jednocześnie siostry podjęły trud odbudowy zrujnowanych gmachów , w czym wspomagały je uczennice. Odbudowy budynku pod nr 41 podjęło się państwo. Ostatecznie  w 1952 roku  został on siostrom odebrany i przeznaczony na szkoły państwowe (m.in. Technikum Energetyczne, Zespól Szkół Medycznych).
1959 – 1961 – Władze państwowe nie wyraziły zgody na dalsze prowadzenie szkoły podstawowej i z każdym rokiem utrudniały działalność liceum ogólnokształcącego. Od 1959 budynek nr 43 stopniowo zajmowało Technikum Chemiczne.
1962 –  Władze oświatowe podjęły decyzję o  likwidacji katolickiej szkoły sióstr urszulanek,  uznając ją  za placówkę „wrogą systemowi socjalistycznemu”.
Gmach szkoły i internatu (dzisiaj Al. Niepodległości 41,43) stan z 1939 roku
Zniszczone budynki – rok 1945
Uczennice pomagają przy odgruzowywaniu

WZNOWIENIE DZIAŁALNOŚCI. 1982 i 1991

1982 – Po powstaniu Solidarności, urszulanki poznańskie,  reaktywowały działalność Żeńskiego Liceum Ogólnokształcącego wraz z internatem w części budynku przy al. Niepodległości 43 (wówczas Stalingradzka). Całość odzyskały w 1986 roku.
1991 – Siostry urszulanki jako  prawowite właścicielki,  odzyskały  gmach szkolny przy alei Niepodległości 41, który przeznaczyły na szkołę podstawową. Nauczaniem objęły dziewczęta  z klas od IV do VIII, dlatego też  szkoła, za zgodą władz oświatowych, działała  pod  nazwą  Żeńskie Gimnazjum Sióstr Urszulanek.
Budynek Żeńskiego Gimnazjum Sióstr Urszulanek w Poznaniu – stan obecny
Pierwsze gimnazjalistki ze swoją wychowawczynią s. Zofią Grzywacz

ZMIANY W LATACH 1999 - 2014

Reforma oświaty 1999  – Wprowadzane zmiany spowodowały, że jeszcze  przez 4  lata siostry urszulanki prowadziły w Poznaniu trzy typy szkół: liceum ogólnokształcące, szkołę podstawową i trzyletnie gimnazjum. W 2003 –  siostry  podjęły decyzję o  likwidacji szkoły podstawowej na rzecz rozwoju gimnazjum.
Koedukacja  w LO i Gimnazjum. Istotną zmianą  w historii liceum i gimnazjum było wprowadzenie koedukacji. Pierwsi chłopcy w liceum pojawili się w 2001 roku, natomiast   męska klasa w gimnazjum została wprowadzona  w roku szkolnym 2005/2006.
Publiczne Gimnazjum . Kolejne zmiany przyniósł rok 2007. Po wielu staraniach powstało Publiczne Gimnazjum Sióstr Urszulanek UR w Poznaniu.  Gimnazjum prywatne wygasło 31 sierpnia 2009 roku.
Zespół Szkół Urszulańskich
We wrześniu 2014 roku obie szkoły połączyły się organizacyjnie w  Zespół Szkół Urszulańskich w Poznaniu.
1 września 2007 roku pierwszy rocznik publicznego gimnazjum
Skip to content