#ADDwent – Dzień 3 – Pójść za ufnością.
Rybacy poszli za Jezusem, bo Mu zaufali. Zaufać Słowu Bożemu to „dokonać wyboru między dwoma mądrościami” (X. Léon-Dufour). Zawsze jest to zaproszenie, nigdy nakaz.
Nieufność wobec Boga i bliźniego towarzyszy człowiekowi począwszy od upadku w raju, gdy człowiek wybrał kłamstwo. Kiedy w relacji pojawia się zdrada zaufania, trudno jest wtedy chodzić razem, działać razem a nawet patrzeć na siebie. Czy można to naprawić? Czy możliwy jest nowy początek, skoro już nigdy nie będzie tak samo? Z tym lękiem w sercu pozostał Adam, kiedy ukrył się przed Bogiem. Z tym samym lękiem stoimy my.
Ale my spotkaliśmy Chrystusa. On jest naszą wcieloną ufnością wobec Ojca, naszym oparciem (ufność = hbr. חסה (chasah) – opierać się na kimś ). To Jezus stał się mostem ufności między Bogiem a człowiekiem. Droga jest na nowo otwarta, a most pewny – dlatego można za Nim iść („Pójdźcie za mną!”), bo ufność, podobnie jak miłość, porywa nas dalej niż nasze serce.
Ufność, która zrodziła się w sercach przyszłych apostołów, jest darem, o który również my mamy prawo prosić Boga – szczególnie tam, gdzie jej brak niszczy nasze „sieci”, nasze relacje.
„Ufność będzie miała ostatnie słowo, bo w niej kryje się tajemnica miłości, wspólnoty i tajemnica samego Boga.” (Olivier Clement)
Zaufaj i #DodajOgieńDoRelacji
